Hola chicos en chicas,

Ik zit op dit moment in Sucre (Bolivia) om mijn español te verbeteren. Ierdere dag 3 uurtjes priveles is best wel vermoeiend, omdat je hoofd daarna helemaal vol zit met nieuwe woordjes en grammatica. Niet dat ik nu ineens vloeiend spaans spreek, maar ik kan me in ieder geval redelijk redden. Moet ook wel want in tegenstelling tot Argentinie spreekt hier niemand van de locals engels. Sucre is een mooi stadje met veel studenten, waardoor dat je in de avonden nog goed een pint (of meer) kan drinken. Tja, moet toegeven dat ik ook wel eens met een kater naar mijn lessen ben gegaan... En de mensen houden hier tijdens het stappen nogal van dansen, dus ik heb er met mijn ¨soepele¨ heupen ook aan moeten geloven. Niet makkelijk als je al spierpijn hebt van 1,5 uur lang zaalvoetballen op 2700 meter hoogte! Mijn longen bonkten bijna uit mijn borstkas en mijn tong hing op de grond. Wat zal ik een bere conditie hebben na deze hoogte stage. Not!

Maar ik zal mijn verhaal beginnen toen we (Tim en ik)3 week geleden naar Puerto Madryn gingen. Na weer een lange busrit vanaf Bariloche kwamen we aan in de kustplaats Puerto Madryn waar je zeeleeuwen, zeeolifanten, pinguins en met een beetje geluk orca´s kan zien (helaas geen seizoen voor walvissen). ´s Morgens maar meteen 30 kilometer met een moutainbike langs de kust gefietst om onze beentje te strekken en om in een baai wat zeeleeuwen te zien. ´s Middags met een klein busje 1,5 uur over een grindweg gereden naar een groep zeeolifanten. Het leuke was dat je op ongeveer 10 meter afstand van ze kon gaan zitten zonder dat ze het erg vonden. Op de terugweg scheen onze chauffeur nogal haast te hebben en scheurde met 90 km p/u over de grindweg waar 40 de maximum was. Daarbij dacht hij grappig te zijn om af en toe met losse handen te rijden enmet een smile achterom te kijken naar ons. De volgende dag vroeg vertrokken om met geluk het schouwspel te zien waar we eigenlijk voor waren gekomen, namelijk de orca´s die zich op het strand gooien om jonge zeeleeuwen te vangen (http://www.youtube.com/watch?v=BweCsUIBDa8&feature=related). Dit is de enige plek op de wereld waar ze dat doen en de kans dat je dit ziet is heel erg klein. Niet heel vreemd dus dat er ook een filmploeg van Animal Planet was. Na 1,5 uur wachten werden we eindelijk beloond. Een drietal orca´s zwom tweemaal heel erg dicht langs de kust, zodat je ze van redelijk dichtbij kon zien. De zee is alleen geen Dolfinarium en helaas hadden ze geen zin om hun trucje uit te voeren... Achteraf waren we natuurlijk super blij dat we die gave beesten uberhaupt hadden gezien. De dag daarna stond een een boottocht op het programma , zodat we hopelijk wat dolfijnen konden zien. En ja hoor, na even varen sprongen er ineens 3 dolfijnen voor onze boot. Je kon voor op de boot gaan liggen en al varende de dolfijnen bijna aanraken (zo dichtbij). Aangezien ze wel zin hadden om met de boot te spelen, ging onze kapitein met de boot golven maken. En gelukkig, ze gingen dol fijn achter de boot springen. Helemaal top om te zien! Ter afsluiting van onze dagtrip zijn we naar de grootste kolonie pinguins in zuid amerika gegaan (ongeveer 500.000). Leuk, maar na een aantal van die beesten heb je het wel gezien.

Na in een record tempo alles te hebben gezien in Puerto Madryn, zijn we noordelijker gegaan naar Mendoza. Mendoza staat bekend als de wijnstreek van Argentinie, wat ons als ¨wijnkenners¨ een goede plek leek om wat te relaxen. Beetje chillen en zonnen op het dakterras, champions league kijken en ´s avonds lekker bbq´en onder het genot van een wijntje. Kan slechter. O ja, we hebben ook nog een dag iets actiefs gedaan, namelijk de beroemde wijntour per fiets. Je begint ´s morgens met het huren van een fiets (wij bij de famous Mr Hugo), drinkt daar een glaasje wijn en stapt op je fiets om een aantal wijngaarden te bezoeken. Daar krijg je steeds een korte rondleiding, maar de meesten zijn alleen geinteresseerd in het proeven (lees zuipen) van de wijnen. Gevolg is dat je niet helemaal nuchter je fietsje inleverd, maar wel veel wijzer bent geworden over wijnen?!

Na Mendoza was het tijd om weer een bus van 18 uur noordelijker te pakken richting Salta. Daar de eerste dagen de stad verkend met meisje uit Denemarken. Daardoor zelfs cultureel bezig geweest door een aantal museums te bezoeken, en was nog interessant ook (Inca cultuur enz). Daarna 4 dagen een auto gehuurd met nog twee andere Nederlandse jongens (Arthur en Rick). We waren volledig verzekerd, tenzij onze auto gestolen zou worden of hij over de kop zou slaan. In beide gevallen zou dat ons een aardige smak geld kosten, dus geen rare dingen. Alhoewel, het motto was ¨don´t be gental with a rental¨ en dat is ons aardig gelukt... Op dag 1 kwamen we op het briljante idee om via een zandweg naar een meer te gaan en daar onze lunch te eten. Niet heel slim want het had de nacht ervoor flink geregend. We kwamen na 2 kilometer dan ook al vast te zitten in de modder. Haha, leuk in het begin, maar na verloop van tijd gaat de lol er wel vanaf. Met wat hulp van een aantal locals konden we na 3,5 uur, en een auto volledig onder de modder, eindelijk verder. Natuurlijk erg veel bekijks in de dorpjes met onze ietwat vieze auto en vier lange Hollanders. Maar de omgeving was super mooi en we hebben in die 4 dagen veel gave gezien zoals gekleurde bergen , catussen, schitterde rotsen en kleine dorpjes op 3000 meter hoogte (waar we ook moesten overnachten). Niet onbelangerijk is dat we ook heel veel lol hebben gehad met z´n vieren. Met Arthur heb ik bijvoorbeeld gister in Sucre Koninginnedag gevierd. Wel lachen als de halve kroeg met een door ons gesminkte Nederlandse vlag op de wangen rondloopt. Haha!! En we vielen daarbij in de kroeg ook nogalop met onze oranje shirtjes.

Na een zevental weken in Argentinie was het tijd om naar Bolivia te gaan en gelukkig waren we al beetje gewend aan de hoogte. Tim en ik hadden in Salta een groepje gevormd met twee andere engelse jongens en met hen zijn we de grens over gegaan. Je ziet meteen dat Bolivia een stuk armer is en ook minder goed geregeld is. Zo moesten we bijvoorbeeld nog geld pinnen en de bank zou om 9.00 uur opengaan. Na 2,5 uur wachten konden we eindelijk naar binnen, waardoor we onze bus hadden gemist. Dat werd dus de taxi voor 2,5 euro per persoon voor een ritje van 1,5 uur... Niet heel erg dus. De volgende twee dagen hebben we lekker gerelaxed in ons hotel en af een toe een duik genomen in het heerlijke zwembad. Dat is even het vertrouwde vakantie gevoel. Maar na twee dagen niets doen was het tijd voor weer wat actie. Met z´n vieren hadden we een vierdaagse jeeptour geboekt van Tupiza naar Uyuni (zuiden van Bolivia). De organisatie had ons al enthousiast gemaakt met mooie verhalen en dat was meer dan terecht. We hadden een eigen chauffeur/gids en kok (beide van onze leeftijd) waar we de komende 4 dagen mee waren opgescheept. Wel leuke gasten. Zo danste onze kok lekker op de ¨nieuwste¨ songs van 2 Unlimited en scheurde de chauffeur over de ¨wegen¨ die alleen maar uit zand met stenen bestaan. Gevolg was dat we de eerste dagal tweemaal een lekke band hadden. De eerste dag was meteen bergop naar hoogtes tussen de 4000 en 5000 meter en dat zou de komende dagen ook zo blijven. Als je last krijgt van hoogteziekte kun je cocabladeren kauwen. Heb het wel geprobeerd maar het smaakt niet heel lekker en ik had daarbij niet echt last van de hoogte. Wat we de eerste dag zagen waren weer gekleurde rotsformaties, rivieren, valleien en ravijnen. De tweede dag een meer dat van groen naar licht blauw veranderde, een rood meer met flamingos, moddergeisers, zwemmen in warm waterbronnen enz. De derde dag bevroren meren in morgen (met weerkaatsing van het zonlicht), een stenen boom, veel woestijn, slapen in een plaatsje op 5000 meter waar geen stromend/warm water is, daar ziek worden van het eten :( Oftwel, eigenlijk veel te veel om op te noemen en hopelijk kunnen de foto´s nog wat verduidelijken. We reden de vier dagen steeds samen met een andere jeep, waardoor we een super leuke groep hadden van acht personen. De vierde en laatste dag moesten we om 5:00 uur opstaan om de zonsopgang te kunnen aanschouwen op de zoutvlaktes van Uyuni. Dit (goed) opgedroogde meer is twee maal zo groot als de provincie Brabant en bestaat, zoals de naam als zegt, uit heul veul zout. Om 6:00 uur kwamen nog in het donker aan en het was daarom ook nogal koud (lees 2 truien, jas, handschoenen en muts). Maar het wachten werd beloond met een schitterdende zonsopgang. Na 6 uurtjes op de zoutvlakte, en heel wat dolle foto´s later, zat onze geweldige trip erop! Volgende bestemming Sucre, alleen nu geen luxe bus, maar eentje waar ik met mijn benen ongeveer in mijn nek moest leggen. Maar moet zeggen dat de eerste ervaringen met Bolivia verder erg positief zijn!

Ik ga nu stoppen met typen, want moet zeggen dat ik nog redelijk gaar ben van gister. Groeten aan iedereen in het volgens mij nog steeds zonnige Nederland. En voor de kampioenen van het 4e en 5e elftal, gefeliciteerd met jullie titel. Hopelijk gaan WE met het 1e ook nog het kampioenschap binnenslepen. Succes mannen!

Hasta luego, Rob